Αν μία κινηματογραφική σκηνή έχει προκαλέσει περισσότερες συζητήσεις και αναλύσεις, αυτή είναι σίγουρα εκείνη που η Ρόουζ (Κέτι Γουίνσλετ) βρίσκεται μετά το ναυάγιο του Τιτανικού στα παγωμένα νερά του Βόρειου Ατλαντικού Ωκεανού πάνω σε μία πόρτα που επιπλέει, ενώ μπροστά της και παγωμένος βρίσκεται ο Τζακ (Λεονάρντο Ντι Κάπριο).
“Δεν μπορούσε να κάνει λίγο πιο πέρα για να ανέβει και εκείνος και να σωθούν και οι δύο;” είναι το διαχρονικό ερώτημα που απασχολεί τους φανατικούς της ταινίας του Τζέιμς Κάμερον, ο οποίος με αφορμή το αφιέρωμα του National Geographic με τίτλο “Titanic: 25 χρόνια μετά” διεξήγαγε το δικό του τεστ για να αποδείξει αν ο “Τζακ” θα είχε ζήσει αν η “Ρόουζ” είχε αφήσει λίγο περισσότερο χώρο στο πλωτό κομμάτι ξύλου στο φινάλε της ταινίας.
Ήρθε η στιγμή λοιπόν το ίδιο να διαπιστώσει ιδίοις όμμασι και ακόμη ένας, αφού η πολυσυζητημένη πόρτα που χρησιμοποιήθηκε ως prop στα γυρίσματα του “Τιτανικού”, πουλήθηκε σε δημοπρασία.
Όπως αναφέρει ο Guardian, το κομμάτι ξύλου balsa πωλήθηκε σε δημοπρασία για 718.750 δολάρια (567.561 λίρες Αγγλίας) και σύμφωνα με τις λεπτομέρειες από τη διαδικασία, ήταν στην πραγματικότητα μέρος του πλαισίου της πόρτας πάνω από την είσοδο του σαλονιού της πρώτης θέσης του πλοίου.
Ο ίδιος ο σκηνοθέτης της ταινίας, το 2022, προσπάθησε να καταπνίξει τις εικασίες σχετικά με το αν ο θάνατος του “Τζακ” ήταν αχρείαστος, διεξάγοντας, όπως είπε στην Postmedia, μια “επιστημονική μελέτη για να τελειώσει όλο αυτό το θέμα”.
“Έκτοτε κάναμε μια ενδελεχή ιατροδικαστική ανάλυση με έναν ειδικό στην υποθερμία, ο οποίος αναπαρήγαγε τη σχεδία από την ταινία… Πήραμε δύο κασκαντέρ που είχαν την ίδια σωματοδομή με την Kate και τον Leo και τοποθετήσαμε αισθητήρες παντού πάνω τους και τους βάλαμε σε παγωμένο νερό και τους εξετάσαμε για να δούμε αν θα μπορούσαν να επιβιώσουν με διάφορες μεθόδους και η απάντηση ήταν: δεν υπήρχε περίπτωση να επιβιώσουν και οι δύο. Μόνο ο ένας θα μπορούσε να επιβιώσει“.
Ο Κάμερον κατέληξε επικαλούμενος και μία λιγότερο επιστημονική εξήγηση, λέγοντας πως “Ο Τζακ έπρεπε να πεθάνει. Είναι σαν τον Ρωμαίο και την Ιουλιέτα. Είναι μια ταινία για την αγάπη, τη θυσία και τη θνητότητα. Η αγάπη μετριέται με τη θυσία”.
