Τέσσερις γερόλυκοι της ροκ στέλνουν ο ένας τον άλλο στη Eurovision

Ο τίτλος είναι προφανώς… χιουμοριστικός. Βέβαια εμείς την ερώτηση την κάναμε γιατί μάθαμε ότι εκτός από αθεράπευτοι ρόκερς, έχουν και χιούμορ!

Λάκης Παπαδόπουλος, Γιάννης Γιοκαρίνης, Νίκος Ζιώγαλας και Γιάννης Μηλιώκας. Είναι “ζόρικοι”, είναι ροκ, είναι παρεάκι ασυμβίβαστο και δε χρειάζονται ιδιαίτερες συστάσεις. Οι τέσσερις θρύλοι της εγχώριας ροκ μουσικής σκηνής ενώνουν (ξανά) τις δυνάμεις τους και εμφανίζονται στη σκηνή της Σφίγγας, αποδεικνύοντας ότι ο τίτλος “αιώνιοι έφηβοι” τους ανήκει δικαιωματικά.

Η σπάνια “χημεία” που τους ενώνει έχει τεσταριστεί πολλές φορές επάνω στη σκηνή και τα τραγούδια τους έχουν συντροφεύσει για δεκαετίες τις στιγμές μας. “Η Γυριστρούλα Ευλαμπία που έγινε σταρ του σινεμά, έβαλε ρούχα που πλύθηκαν μαζί και έχουνε γίνει ροζ και βάφει τις κουρτίνες στο χρώμα που μισούσες, το σκάει με το νοσταλγό του ροκ εν ρολ, αλλάζει το όνομα της σε Βασιλική και είναι στο θάλαμο εννιά για το καλό της…” … και τόσα άλλα.

Ενάντια στην κατήφεια των καιρών, τα δίνουν όλα πάνω στη σκηνή, πειράζουν ο ένας τον άλλο και μας ξαναθυμίζουν τραγούδια που σημάδεψαν την εφηβεία μας. Λίγο πριν από τις επόμενες εμφανίσεις τους – Παρασκευές 29 Μαρτίου και 5, 12 Απριλίου – ρωτήσαμε την εκρηκτική τετράδα να μας πουν: τι σημαίνει να είσαι “ροκ” στην Ελλάδα του 2024 και πόσο έχει αλλάξει ο ορισμός στο πέρασμα των χρόνων.

“Το ροκ είναι στιβαρό και γνήσιο – τόσο που δεν μπορεί να το αλλάξει κανείς… ούτε ο χρόνος”

“Το να είσαι ροκ στην Ελλάδα του 2024 σημαίνει ότι πρέπει να προσπαθείς συνεχώς να παραμένεις άνθρωπος σε μία κοινωνία τεράτων!!! Να παλεύεις με νύχια και με δόντια να κρατήσεις ζωντανό το παιδί που κρύβεις μέσα στην ψυχή σου! Να μεγαλώνεις χωρίς να γερνάς. Το ροκ είναι τόσο στιβαρό, τόσο ατόφιο, τόσο γνήσιο που δεν μπορεί να το αλλάξει κανείς… ούτε ο χρόνος. Ή είσαι ΡΟΚ Ή δεν είσαι” λέει ο “Τσικαμπούμ” Γιάννης Γιοκαρίνης, που αρχικά “απατούσε” τη ροκ με την κλασική μουσική. Να μην ξεχνάμε ότι ξεκίνησε με κλασική μουσική και πιάνο, για να φτάσει να ζήσει τη ροκ ζωή που ήθελε.

Για τον Λάκη Παπαδόπουλο που ξεκίνησε την καριέρα του στην δεκαετία του ’60 με το συγκρότημα “Dragons”: “Ο όρος ροκ σήμερα δεν υπάρχει στη μουσική. Λίγοι είναι αυτοί οι μουσικοί πια που δεν γελούν στην κάμερα, μη και παρεξηγηθούν. Εγώ πάντοτε έπαιζα με τις κάμερες και χρώματα και ζαμάν φου“.

Για τον Θεσσαλονικιό τραγουδοποιό Γιάννη Μηλιώκα, οι στίχοι του οποίου έχουν γράψει ιστορία, το ροκ είναι χάρισμα: “Όποιος το ξέρει δεν μιλά και όποιος μιλάει δεν ξέρει. Σε γενικές γραμμές, το ροκ είναι μια εσωτερική ανάγκη που εξελίσσεται σε χάρισμα. Άλλοι το χαρίζουν, άλλοι το ανταλλάσσουν με ίσης αξίας αντίκρισμα και άλλοι αισχροκερδούν.” Ο ίδιος ξεκίνησε να γράφει τα πρώτα του τραγούδια στη γκαλερί που είχε ανοίξει, όταν έκανε διάλειμμα από τη ζωγραφική.

Για τον Νίκο Ζιώγαλα, που μουσικά από το ξεκίνημά του αφιερώθηκε στο να συνδυάσει την παραδοσιακή μουσική με ήχους ροκ και ηλεκτρονικούς: “… αυτό που ξεχωρίζει έναν ‘ροκ καλλιτέχνη’ ο οποίος αγάπησε και αφομοίωσε αυτή τη μουσική από έναν άλλο που ‘άκουσε και ροκ’ αλλά μέχρι εκεί, είναι ότι ο πρώτος όταν φτιάχνει ένα τραγούδι με ελληνικό στίχο γνωρίζει πότε δεν πρέπει να βάλει ένα ντε και καλά ένα χέβι μέταλ σόλο στο τραγούδι και συνήθως δεν χρειάζεται. Ο δεύτερος βάζει απαραίτητα ένα χέβι σόλο γιατί έτσι πιστεύει ότι θα γράψει το τραγούδι και θα γίνει περισσότερο ροκ“.

Τα τραγούδια που αφιερώνουν στους αθεράπευτους ροκάδες

Στην ερώτηση ποιο τραγούδι θα αφιέρωναν παντοτινά αδιόρθωτους ροκάδες της βραδιάς -που θα τους ακούσουν στη Σφίγγα- ο “Λάκης με τα ψηλά ρεβέρ” διαλέγει ένα από τα πιο δυνατά του τραγούδια τη “Φάλτσα Μενεξεδένια”.

“Ψαρεύεις ψάρια στα βουνά
Ξιφομαχείς στην άσφαλτο για το άδικο
Του φεγγαριού την πλάτη καβαλάς
Λαθρεπιβάτης σε τοπικό γκαζάδικο”

Ο Γιοκαρίνης διαλέγει έναν από τους all time classic καλτ ύμνους: “Θα τους αφιέρωνα την τραγουδάρα του Μηλιώκα… “Για το καλό μου”. Κι αυτό γιατί, όπως φαίνεται, άντεξε στο τέλος το μυαλό τους δεν πήρε ανάποδες στροφές.. για το καλό τους”. Ο Ζιώγαλας διαλέγει ένα τραγούδι του Γιοκαρίνη: “Τους αφιερώνω το ‘Νοσταλγός του rock ‘n roll’ γιατί γνωρίζω ότι θα τους είναι απαραίτητο.

“Νοσταλγός του Rock ‘N Roll…
Στης λεπτής ισορροπίας το σκοινί…
Στη Μεσόγειο, Rock ‘N Roll…
Στυλ υπόγειο, Rock ‘N Roll…
Μα μονάχα με δυο στάσεις διαδρομή…”

Ο Μηλιώκας προτείνει προσεκτική… οδήγηση. “Από το πρώτο τραγούδι μέχρι και το τελευταίο είναι αφιερωμένο σε αυτούς που μας αγαπούν και έρχονται να μας ακούσουν και να μας δουν. Ιδιαίτερη σημασία και προσοχή δίνω σε ένα τραγούδι μου που λέγεται “Η Στούκα” και αναφέρεται σε ένα τρακάρισμα που είχα το 1997 και που αν δεν φορούσα ζώνη σήμερα δεν θα ζούσα. Τους παρακαλώ να με θυμηθούν στην έξοδο και να προσέχουν“.

Οι “προστάτες” του ελληνικού τραγουδιού και τι να στείλουμε στη Eurovision

Και οι τέσσερις ως μουσικοί, τραγουδιστές και τραγουδοποιοί έχουν αφιερώσει τη ζωή τους στο ελληνικό τραγούδι. Τους ρωτάμε αν νιώθουν ότι χρειάζεται στήριξη απέναντι στην ξένη μουσική. “Οι Αγγλοσάξονες δεν αφήνουν κουνούπι ξένο να μπει στην μουσική τους παντοκρατορία. Έχω προσωπική πείρα…” λέει ο Λάκης με τον Γιοκαρίνη να συμφωνεί και επαυξάνει: “Και το ελληνικό τραγούδι, όπως και όλοι οι άνθρωποι, χρειαζόμαστε προστασία από το ελληνικό Κράτος, που μόνο για την Ελλάδα δεν νοιάζεται“.

Ο Ζιώγαλας θεωρεί ότι η όλη υπόθεση του τραγουδιού ανήκει στην ελεύθερη αγορά: “Ποτέ δεν ήταν κρατικοδίαιτο το ελληνικό τραγούδι. Με το τέλος δε των εταιρειών εδώ και πολλά χρόνια, μόνοι μας αναλαμβάνουμε το κόστος της ηχογράφησης, των βίντεο κλιπ, κλπ. Τα τελευταία δε χρόνια το τραγούδι χτυπήθηκε όσο κανένα άλλο επάγγελμα. Παύση εργασιών κανονικά.” Ο Μηλιώκας προσθέτει άλλη μία διάσταση: “Το ελληνικό τραγούδι έχει ανάγκη προστασίας από τούς προστάτες. Αν δεν υπήρχαν αυτοί θα ήταν καλύτερα.”

Last but not least, τους ρωτάμε ποιο τραγούδι – από τους άλλους τρεις – θα έστελναν να εκπροσωπήσει την Ελλάδα στη Eurovision. Ο Λάκης μας λέει: “Μερικούς τους πειράζω…το ζητάει ο κ@λος τους. Όλα τους τα τραγούδια είναι για τη Eurovision“. O Γιοκαρίνης θα έστελνε στην Eurovision το τραγούδι του Λάκη Παπαδόπουλου. “Θα έστελνα το “Έφυγε η γυναίκα μου από το σπίτι”. Να πάει εκείνη…για να μ’ αφήσει εμένα ήσυχο !!! Χαχαχαχαχα”

Ο Ζιώγαλας έχει την πιο σωστή πρόταση: “Εγώ θα πρότεινα να πάει ο Λάκης με το Γοριλάκι, γιατί ο άνθρωπος έχει την πιο σύγχρονη σκηνική παρουσία. Θα έπεφτε πολύ γέλιο και θα είχαμε και σοβαρές πιθανότητες για πρωτιά“.

Τέλος ο Γιάννης Μηλιώκας “μας ψάρωσε”: “Αν περιοριστούμε στα πλαίσια του χιούμορ δε θα έστελνα κανένα τραγούδι ούτε δικό μου ούτε των παιδιών, γιατί θα το θεωρούσα προσβολή. Το να υποδείξω κάποιο τραγούδι για συμμετοχή στη Eurovision ξεφεύγει από τα πλαίσια του χιούμορ και εισέρχεται στα όρια της κακίας, την οποία αγνοώ και σνομπάρω.“

Κρίμα γιατί εμείς θα στέλναμε άνετα το “Να δεις που κάποτε θα μας πούνε και μ@λ@κες“…