Οι Selofan καταλαμβάνουν τη Στέγη και δηλώνουν: Καλούμαστε να κολυμπήσουμε σε “άγνωστα νερά”

Κάνουν προσεκτικά επιλεγμένες live εμφανίσεις και τώρα ετοιμάζονται να φύγουν για άλλη μία περιοδεία στο εξωτερικό. Οι Selofan ακολούθησαν το κάλεσμα των Σειρήνων των goth ήχων και του μινιμαλισμού της δεκαετίας των ’80, υψώνοντας το δικό τους βάθρο στην εμπροσθοφυλακή της ανεξάρτητης wave μουσικής σκηνής.

Το dark δίδυμο Δημήτρης και Ιωάννα Παυλίδου δημιούργησαν τους Selofan το 2013 κυκλοφορώντας το ομώνυμο άλμπουμ τους. Ακολούθησαν άλλες έξι ολοκληρωμένες δισκογραφικές δουλειές (Verboten, Tristesse, Στο Σκοτάδι, Cine Romance, Vitrioli, Partners In Hell), που τους τοποθέτησαν στον χάρτη με τις κορυφαίες μπάντες της dark wave μουσικής σκηνής.

Την Παρασκευή 2 Φεβρουαρίου (21:45-22:45) οι Selofan θα εμφανιστούν στο εκρηκτικό STEGI.RADIO Takeover που μεταμορφώνει για τρεις ολόκληρες μέρες το κτίριο της Συγγρού σε μια εκστατική μουσική γιορτή με DJ sets, ζωντανές εμφανίσεις, προβολές και συνεντεύξεις, αλλά και live broadcast. Το δίδυμο θα κάνει το πάτωμα να τρέμει στην Κεντρική Σκηνή της Στέγης, η οποία έχει αποχωριστεί τα καθίσματα των θεατών και έχει μετατραπεί για πρώτη φορά στην ιστορία της σε ένα απίστευτο club space.

Η Ιωάννα κάνοντας ένα σύντομο διάλειμμα από την προετοιμασία της για το live μας μίλησε για τη δισκογραφική τους εταιρία τη Fabrika Records, αλλά και για ένα “αμφίβολο” global humanity reset!

Για όσους δεν γνωρίζουν το ξεκίνημα των Selofan… πότε πρωτο-μπήκατε στο σύμπαν της dark μουσικής και ποιες ήταν οι μπάντες και οι καλλιτέχνες που σας επηρέασαν;

Η μπάντα μας υπάρχει από το 2011, από όταν γνωριστήκαμε δηλαδή. Υπήρξαμε “ντάρκιδες” όμως από τα εφηβικά μας χρόνια. Στα παλιά εκείνα χρόνια η Αθήνα υπήρξε πολύ φιλόξενη πόλη για τους οπαδούς αυτής της μουσικής. Είχαμε τα “δικά μας” δισκάδικα, μπαρ και κλαμπ και λαϊβάδικα. Ακούγαμε με δέος τους Virgin Prunes, Christian Death, Tuxedomoon, Swans, Throbbing Gristle, Coil, Marc Almond, Diamanda Galas αλλά και την ελληνική σκηνή των 80s που για πολύ λίγο δεν προλάβαμε.

Πότε συνειδητοποιήσατε ότι είστε δύο “Partners in Hell” και πώς προέκυψε το όνομα Selofan;

Από την πρώτη στιγμή. Δεν υπήρχαν προκαταρκτικά. Ίσως να υπήρξαμε σύντροφοι και σε μια προηγούμενη ζωή. Το όνομα το πρότεινε ο Δημήτρης, δεν θυμάμαι να το συζητήσαμε ιδιαίτερα, δεν υπήρχε εξ’ αρχής καμία αμφιβολία. Ηχούσε όπως έπρεπε, με την ελληνική προφορά της λέξης γραμμένη με λατινικούς χαρακτήρες. Και το καλύτερο απ΄ όλα, είναι μοναδικό, εφόσον η λέξη γραμμένη με αυτόν τον τρόπο δεν υπάρχει σε καμία γλώσσα, όμως όλοι την καταλαβαίνουν.

Αυτή η DIY στάση ζωής, να είστε μακριά από μάνατζερ και παιχνίδια δισκογραφικών, ξεκινάει από την τάση σας να έχετε τον απόλυτο έλεγχο του αποτελέσματος; Ποια είναι τα διδάγματα που σας έχει αφήσει μέχρι στιγμής η Fabrika Records;

Ήταν λογικό και φυσιολογικό για εμάς. Δεν υπάρχουν πολλές επιλογές όταν ξεκινάς να γράφεις αυτό το είδος μουσικής. Το κάνεις γιατί αυτό αγαπάς, γνωρίζοντας πως με λίγη τύχη και πολλή δουλειά από την πλευρά σου, θα βρεθεί κάποια μικρή, ανεξάρτητη δισκογραφική να εκδώσει κάποιες κόπιες του δίσκου σου.

Ιδρύσαμε την Fabrika πριν από την μπάντα, “εκδιδόμαστε” λοιπόν με τους δικούς μας όρους, την καλλιτεχνική ελευθερία αλλά και το άγχος που αυτό επιφέρει στις ζωές μας. Μας έχουν γίνει δισκογραφικές προτάσεις από μεγαλύτερες εταιρείες με δελεαστικούς όρους, το νιώθουμε όμως σαν να δίναμε τα παιδιά μας για υιοθεσία, γιατί να το κάνουμε, αφού μια χαρά μεγαλώνουν μαζί μας;

Εμείς στην Fabrika δεν κάνουμε στους καλλιτέχνες, αυτά που δε θα θέλαμε να κάνουν σε εμάς οι δισκογραφικές.

Γιατί αγαπάτε τα synths; Στο synthesizer.gr βοηθάτε κόσμο να φτιάξει τη δική του μουσική, να στήσει π.χ. το δικό του modular synthesizer… Πώς ξεκίνησε αυτή η σκέψη;

Πάλι mastermind ήταν ο Δημήτρης. Ήταν κάτι που έλειπε από την Ελλάδα, για την ακρίβεια τόσο εξειδικευμένα μαγαζιά που να αφορούν τα synths, υπάρχουν λίγα ανά τον κόσμο. Όταν γνωριστήκαμε, ο Δημήτρης δούλευε στο μαγαζί της οικογένειάς του, πάλι με μουσικά όργανα, το οποίο βρίσκεται όμως πολύ μακριά από το σπίτι μας. Ανοίξαμε λοιπόν μαζί το synthesizer.gr αρχικά γιατί τα σύνθια είναι η έμπνευσή μας, αλλά και για τον πρακτικό λόγο πως το μαγαζί είναι το δεύτερο σπίτι μας, μιας και ζούμε στο ίδιο κτήριο.

Χαιρόμαστε πολύ με όλα τα νέα παιδιά που ψάχνονται με τα σύνθια και έρχονται στο μαγαζί και μας λένε πως μόλις ξεκίνησαν να παίζουν και θέλουν να κάνουν και αυτοί μπάντα. Και πολλούς από αυτούς, τους βλέπουμε λίγο καιρό έπειτα να παίζουν κάπου ζωντανά. Αυτό είναι η σημαντικότερη παρακαταθήκη του μαγαζιού. Και αυτό είναι η μαγεία των synthesizer. Μπορεί κυριολεκτικά ο καθένας να γράψει με αυτά μουσική και ας μην το έχει κάνει ποτέ πριν.

Ξεκινάτε περιοδεία, πόσο ενθουσιασμένοι είστε με αυτό; Υπάρχουν περιστατικά σε εμφανίσεις σας στο εξωτερικό που “έχουν γράψει ιστορία”;

Το κάνουμε τα τελευταία δέκα χρόνια, άρα ο ενθουσιασμός, τουλάχιστον μέχρι την στιγμή που όντως ταξιδεύουμε, έχει μετριαστεί. Θέλουμε να τα δίνουμε όλα σε κάθε σόου και στο πλαίσιο μιας μακροπρόθεσμης περιοδείας αυτό δεν είναι εφικτό, γιατί κάποτε η επανάληψη σκοτώνει την έμπνευση και γιατί κάποτε η ενέργειά μας μας εγκαταλείπει, είμαστε και μεγάλα παιδιά μην ξεχνάτε.

Φοβάμαι πως θα ακουστούμε σαν υπερήλικες που ζουν με τις αναμνήσεις τους! Όμως είναι γεγονός πως “τα μαγαζιά μας”, είτε έχουν κλείσει είτε χαροπαλεύουν να επιβιώσουν στην κοινωνία της παγκοσμιοποίησης

Οπότε προτιμούμε περιορισμένες εμφανίσεις και περιοδείες μόνο όταν δεν γίνεται αλλιώς, δηλαδή σε μακρινές χώρες. Κυρίως σε αυτές τις μακρινές χώρες λοιπόν συμβαίνουν και τα αξιοπερίεργα. Στο Σαντιάγκο οι διοργανωτές είχαν ετοιμάσει drag show έκπληξη βασισμένο σε ένα ισπανόφωνο κομμάτι μας, με θέμα την βιομηχανία του σεξ. Πριν πάμε στην Χιλή, δεν είχα φανταστεί τι σήμαινε αυτό το κομμάτι για αυτά τα κορίτσια. Ήταν συγκινητικό.

Πλάκα είχε και το παράνομο merchandise έξω από την συναυλία μας στο Μεξικό. Όπως αποδείχθηκε αυτό συνηθίζεται εκεί, εμάς όμως δεν μας είχε ξανατύχει. Υπήρχαν αναπτήρες, κούπες, βραχιολάκια, ανοιχτήρια, μπλούζες με σχέδια που δεν είχα ξαναδεί, πήγα φαντάσου να αγοράσω και εγώ.

Γενικότερα έχετε ζήσει έντονα τη βραδινή ζωή των 90ς και πόσο έχουν αλλάξει τα πράγματα;

Φοβάμαι πως θα ακουστούμε σαν υπερήλικες που ζουν με τις αναμνήσεις τους. Όμως είναι γεγονός πως “τα μαγαζιά μας”, είτε έχουν κλείσει είτε χαροπαλεύουν να επιβιώσουν στην κοινωνία της παγκοσμιοποίησης, της φτωχοποίησης και του ιντερνετικού (και όχι εκπαιδευτικού, όπως τραγουδούσαν οι ΑΝΤΙ) παροξυσμού. Άλλαξε η κοινωνία, άλλαξαν και οι επιθυμίες των ανθρώπων. Στα αθηναϊκά 90ς η νύχτα κέρδιζε την ημέρα, τώρα όλα μοιάζουν στο σκοτάδι λίγο πιο ρομαντικά. Δεν είναι όμως.

Ποια είναι η αγαπημένη στιγμή από την καριέρα σας ως Selofan μέχρι σήμερα; Θα κάνατε κάποια πράγματα διαφορετικά;

Στ’ αλήθεια δεν μπορώ να επιλέξω μόνο μια. Μάλλον κάθε φορά που ολοκληρώνουμε έναν δίσκο, όπως και η στιγμή της δημιουργίας κάθε νέου κομματιού. Δεν έχουμε μετανιώσει για κάτι, μερικές φορές σκεφτόμαστε όμως πόσο καλύτεροι θα ήταν οι πρώτοι μας δίσκοι, αν τους κάναμε με τις γνώσεις που έχουμε σήμερα. Ήταν όμως μια διαδικασία μάθησης, από την οποία έπρεπε αναγκαστικά να περάσουμε για να φτάσουμε στο σήμερα. Όπως και ο σημερινός εαυτός μας, μπορεί να μας αρέσει λιγότερο αύριο. Όσο ζεις μαθαίνεις και (ενίοτε) βελτιώνεσαι.

Στην αλλαγή της χρονιάς γράψατε στο Insta “cheers to a global humanity reset”. Υπάρχει στην πραγματικότητα αυτό το “reset” ή όλα πάνε προς το χειρότερο; Τι σας θυμώνει στην ελληνική πραγματικότητα;

Τα αποτελέσματα ενός τέτοιου reset, αν συνέβαινε, θα τα έβλεπαν οι επόμενες γενιές. Προς το παρών, ο πλανήτης αγκομαχάει από την παρουσία μας, ενώ εμείς ζητάμε πλαστικό καλαμάκι, γιατί το χάρτινο διασπάται στο στόμα μας, όταν ρουφάμε τον φρέντο μας, ενώ στις γειτονικές μας χώρες ο πόλεμος ξεσκίζει τις καρδιές των ανθρώπων. Ζούμε για το εδώ και το τώρα και δεν μας ενδιαφέρει τι γίνεται έξω από το σπίτι μας.

Οι Selofan είναι μια ιστορία αγάπης που εμπνέεται από τον θάνατο, ένα ταίριασμα ευλογημένο στον παράδεισο και στην κόλαση.

Περνάμε πάνω από ζωντανά πτώματα στο “τουριστικό κέντρο” της πόλης για να μπούμε στα πολυκαταστήματα και να σβήσουμε το καταναλωτικό μας μένος. Ρατσισμός, βία και άνοδος ακροδεξιών κομμάτων επικρατούν παγκόσμια. Αμάθεια και απάθεια παντού. Πήρα φόρα όμως και ενώ το μαύρο είναι το αγαπημένο μου χρώμα, ίσως καλύτερα να μην “μαυρίσουμε” άλλο.

Πώς βλέπετε τη συμμετοχή σας στο εκρηκτικό STEGI.RADIO Takeover, όπου το κτίριο στη Συγγρού θα ζωντανέψει απροσδόκητα με κόσμο και μουσικές. Τι θα ακούσουμε από Selofan;

Το STEGI.RADIO είναι ότι καλύτερο σε διαδικτυακό ράδιο υπάρχει στην χώρα μας και ευχαριστούμε τους παραγωγούς του που μας κάλεσαν. Ανήκουμε ξέρετε σε μια μουσική υποκουλτούρα, όπου κάτι τέτοιο δεν είναι αυτονόητο. Το συγκεκριμένο φεστιβάλ όμως, έχει νομίζω αυτόν τον σκοπό. Να γνωρίσει καλλιτέχνες από διαφορετικές μουσικές υποκουλτούρες σε ένα ευρύτερο ή έστω διαφορετικό κοινό. Καλούμαστε να κολυμπήσουμε σε “άγνωστα νερά”, αλλά ξέρουμε καλό κολύμπι και μας αρέσουν οι προκλήσεις.

Επόμενα σχέδια; Νέος δίσκος, κάποιο άλλο πρότζεκτ;

Ο έβδομος δίσκος μας είναι ήδη στην διαδικασία κοπής και ανυπομονούμε να τον κρατήσουμε στα χέρια μας, αλλά και να τον παρουσιάσουμε ζωντανά. Ταυτόχρονα θέλουμε να κάνουμε και δύο νέα βίντεο, πράγμα που μας εξιτάρει ιδιαιτέρως. Ίσως κάποια στιγμή μέσα στην χρονιά πραγματοποιήσουμε και μια ζωντανή εμφάνιση της Jovana του ελληνόφωνου πρότζεκτ που δημιουργήσαμε εν καιρώ πανδημίας και που πολύ αγαπάμε.