Οι μυστηριώδεις θάνατοι επικριτών του Πούτιν που δεν εξιχνιάστηκαν ποτέ

Η Σωφρονιστική Αποικία FKU Νο. 6 ήταν ο τελικός σταθμός του πολύπαθου αγώνα του Αλεξέι Ναβάλνι με τη φυλακή. Ωστόσο, λίγο πριν εκτίσει την ποινή του και πάρει πίσω τη ζωή του, βρέθηκε νεκρός.

Τον θάνατο του ηγέτη της ρωσικής αντιπολίτευσης ανακοίνωσαν οι σωφρονιστικές αρχές, σε δήλωση των οποίων αναφέρεται ότι “αισθάνθηκε αδιαθεσία μετά από βόλτα την Παρασκευή και σχεδόν αμέσως έχασε τις αισθήσεις του”.

Ακριβώς επειδή πρόκειται για έναν ακόμη μυστηριώδη θάνατο επικριτή του Βλαντίμιρ Πούτιν, πολλοί ήταν εκείνοι τον επέδειξαν ως θύτη. Οι αντιδράσεις μάλιστα, ήταν εντονότατες σε παγκόσμιο επίπεδο, με πολιτικούς ανά τον κόσμο να υποδεικνύουν τον Ρώσο πρόεδρο ως υπαίτιο του θανάτου του Ναβάλνι, καταδικάζοντάς τον.

Άλλοι αντίπαλοι του Πούτιν έχουν στοχοποιηθεί με ποικίλους τρόπους: πυροβολισμοί, δηλητηριάσεις, ακόμη και συντριβή αεροπλάνου. Πολλοί εκ των θανάτων αυτών δεν έχουν εξιχνιαστεί και παραμένουν καταγεγραμμένοι ως ατυχήματα και αυτοκτονίες, αφήνοντας ανοιχτό το ερώτημα πόσους από τους εχθρούς του έχει εξολοθρεύσει ο Πούτιν όλα αυτά τα χρόνια.

Γιεβγκένι Πριγκόζιν

Το πιο πρόσφατο και “τρανταχτό” παράδειγμα είναι αυτό του Γιεβγκένι Πριγκόζιν. Αν και συμμετείχε ενεργά στην εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία, η σχέση του πρώην επικεφαλής της ομάδας Wagner με τον Πούτιν διαταράχθηκε όταν έφτασε στη Μόσχα τον περασμένο Αύγουστο. Βρισκόταν εκεί για συνομιλίες με τον Ρώσο πρόεδρο ύστερα από την απόπειρα πραξικοπήματος του Πριγκόζιν, όταν και οι δρόμοι της Μόσχας γέμισαν με τανκς.

Φάνηκε να έχει διαπραγματευτεί ανακωχή με το Κρεμλίνο, συμφωνώντας να μεταφέρει τα στρατεύματά του στη Λευκορωσία και να επικεντρωθεί στις δραστηριότητες της ομάδας εκτός Ουκρανίας. Λίγες μέρες μετά, η είδηση της έκρηξης στο αεροσκάφος που επέβαινε ο Πριγκόζιν, έκανε τον γύρο του κόσμου. Τόσο ο ίδιος, όσο και οκτώ ακόμη επιβαίνοντες, βρήκαν τραγικό θάνατο.

Η αντίδραση του Πούτιν στον θάνατο του Πριγκόζιν, ήταν αμφιλεγόμενη. “Τον γνώριζαν εδώ και πολύ καιρό, από τη δεκαετία του 1990. Έκανε κάποια σοβαρά λάθη στη ζωή του, αλλά πέτυχε επίσης τα απαραίτητα αποτελέσματα για τον εαυτό του αλλά και για το γενικότερο καλό, όταν του το ζήτησα”.

Αμέσως μετά, υπέγραψε διάταγμα που υποχρέωνε τους στρατιώτες της Wagner να ορκιστούν στην εθνική σημαία της Ρωσίας.

Αλεξάντερ Λιτβινένκο

Από το 2000 και μετά, πολλά πρώην μέλη των ρωσικών μυστικών υπηρεσιών που αποστάτησαν στη Δύση, έχουν γίνει στόχοι δηλητηριάσεων. Η περίπτωση του Αλεξάντερ Λιτβινένκο ήταν μια από αυτές.

Δηλητηριάστηκε με πολώνιο – 210 (εξαιρετικά σπάνιο ραδιενεργό στοιχείο που παράγεται σε πυρηνικούς αντιδραστήρες) στο Λονδίνο το 2006. Οι δολοφόνοι του, οι οποίοι είχαν και οι δύο διασυνδέσεις με τις μυστικές υπηρεσίες, κατηγορήθηκαν ότι έβαλαν στο τσάι του πολώνιο.

Λίγο πριν από τον θάνατό του, ο Λιτβινένκο δήλωσε στους δημοσιογράφους ότι η υπηρεσία ασφαλείας FSB εξακολουθούσε να χρησιμοποιεί εργαστήρια δηλητηριάσεων που χρονολογούνται από τη σοβιετική εποχή. Μια βρετανική έρευνα κατέληξε στο συμπέρασμα ότι Ρώσοι πράκτορες είχαν σκοτώσει τον Λιτβινένκο, πιθανότατα με την έγκριση του Πούτιν.

Μπόρις Νεμτσόφ

Πρόκειται για μια από τις πιο θρασύδειλες δολοφονίες (όπως υποστηρίζεται) επικριτών του Πούτιν. Ο Μπόρις Νεμτσόφ ήταν ηγέτης της αντιπολίτευσης που είχε διατελέσει αναπληρωτής πρωθυπουργός υπό τον Μπόρις Γέλτσιν και θεωρούνταν πιθανός διάδοχός του.

Το 2015 πυροβολήθηκε τέσσερις φορές στην πλάτη από άγνωστο δράστη, σε πολύ κοντινή απόσταση με το Κρεμλίνο. Πέντε άνδρες τσετσενικής καταγωγής συνελήφθησαν για την επίθεση, αλλά όσοι βρίσκονταν κοντά στον Νεμτσόφ πίστευαν ότι το Κρεμλίνο είχε άμεση ανάμειξη.

Μια κοινή έρευνα από δημοσιογράφους του Insider, του BBC και του Bellingcat αποκάλυψε ότι ο Νεμτσόφ παρακολουθούνταν από πράκτορες της FSB για σχεδόν ένα χρόνο πριν δολοφονηθεί.

Επιπλέον, σύμφωνα με τον Guardian, η έρευνα έδειξε ότι ορισμένοι από τους ίδιους πράκτορες είχαν εμπλακεί στις δηλητηριάσεις άλλων κορυφαίων επικριτών του Κρεμλίνου.

Άννα Πολιτκόφσκαγια

Η Άννα Πολιτκόφσκαγια, γνωστή για τη σφοδρή κριτική της προς το Κρεμλίνο και τα άρθρά της για τις παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, από τις ελάχιστες ρωσίδες δημοσιογράφους που κάλυπταν την τσετσενική σύγκρουση, δολοφονήθηκε στις 7 Οκτωβρίου του 2006 έξω από το διαμέρισμά της στη Μόσχα.

Η δολοφονία της είχε ανατριχιαστικό αντίκτυπο στα ελεύθερα μέσα ενημέρωσης της χώρας.

Πέντε άτομα συνελήφθησαν για τη δολοφονία, αλλά οι εισαγγελείς παραδέχθηκαν ότι δεν βρήκαν ποτέ ποιος είχε δώσει την εντολή για την επίθεση. Ο Πούτιν ζήτησε να βρεθούν οι δολοφόνοι, αλλά δήλωσε επίσης ότι η επίδρασή της στη ρωσική ζωή ήταν “πολύ μικρή”.

Ανεξήγητοι θάνατοι

Έχουν αναφερθεί μια σειρά από θανάτους επιφανών Ρώσων στελεχών υπό μυστηριώδεις συνθήκες, συμπεριλαμβανομένων προφανών αυτοκτονιών ή πτώσεων από μεγάλα ύψη.

Το 2013, ο Μπόρις Μπερεζόφσκι βρέθηκε απαγχονισμένος στο μπάνιο του σπιτιού του στο Άσκοτ. Ήταν πρώην έμπιστος του Κρεμλίνου που μετατράπηκε σε σφοδρό επικριτή της κυβέρνησης Πούτιν και αυτοεξορίστηκε στο Ηνωμένο Βασίλειο στις αρχές της δεκαετίας του 2000.

Οι έρευνες για τον θάνατό του δεν έχουν αποδείξει τίποτα παραπάνω, πέρα από το επίσημο πόρισμα που τον απέδιδε στην αυτοκτονία.

Πολλοί από τους συνεργάτες του Μπερεζόφσκι έχουν επίσης πεθάνει υπό μυστηριώδεις συνθήκες, όπως ο Μπάντρι Παταρκατσισβίλι, γεωργιανός ολιγάρχης και επιχειρηματικός εταίρος, ο Νικολάι Γκλουσκόφ και ο ιδρυτής της πετρελαϊκής εταιρείας Yukos, Γιούρι Γκολούμπεφ, οι οποίοι βρέθηκαν νεκροί στο Λονδίνο.