Ο Φώτης Σιώτας κατεβαίνει στη Στάση Άλσος

Με το μότο “Αφήστε μας στο Άλσος“, ο Φώτης Σιώτας και η Μπάντα παρουσιάζουν στη μουσική σκηνή του Άλσους -τις δύο πρώτες Παρασκευές του Απριλίου- τα “δεύτερα”, τα “δύο λάθη”, ελαφρά τραγούδια “που θα τα βαρύνει”, νουαρ λαϊκά, και κομμάτια με νοτιοαμερικάνικο ήχο και ελληνική πατέντα.

Ο ευρηματικός μουσικός και ερμηνευτής Φώτης Σιώτας παρουσιάζει τα τραγούδια του, τις αναφορές και τις επιρροές του, με την σούπερ μπάντα σε πλήρη σύνθεση και το υπέροχο φωνητικό τρίο Δέσποινα Σπανού, Ηρώ Μπέζου και Μαρία Χάνου.

“Εμείς θα κατεβούμε στάση Άλσος” λένε οι “συνένοχοι” των δύο μουσικών ραντεβού του Απριλίου “μαζί με φλεγόμενες δικέφαλες χαβάγιες, τον Αίαντα του Παγκρατίου, προβληματισμένοι για την πορεία της soul στα Εξάρχεια και την ορεινή Αρκαδία, ενθουσιασμένοι που έχουμε τον Paco της Ικαρίας και τον έτερο latinomotivo Proκρούστη, το Αηδονόλαλο Φωνητικό τρίο, πάντα με Εν Μοσχάτω beat“. Και όποιος κατάλαβε κατάλαβε!

Φώτης Σιώτας – “Ευτυχία είναι καθαρό κεφάλι και καρδιά ανοικτή”

Ο Φώτης Σιώτας είναι ένας από τους πιο ταλαντούχους μουσικούς και δημιουργούς της γενιάς του, ευαίσθητος και με αιχμηρή ματιά. Με το εκπληκτικό βιολί του, διακρίνεται εδώ και πολλά χρόνια μέσα από τις συνεργασίες του με καλλιτέχνες όπως οι: Θανάσης Παπακωνσταντίνου, Σωκράτης Μάλαμας, Διονύσης Σαββόπουλος, Αλκίνοος Ιωαννίδης, Γιάννης Αγγελάκας και Φοίβος Δεληβοριάς. Ωστόσο, η προσωπική του συνθετική δραστηριότητα (Τα Δεύτερα και Δύο Λάθη, σε στίχους Θοδωρή Γκόνη) είναι αυτή που τον κάνει να ξεχωρίζει στο σύγχρονο ελληνικό τραγούδι.

Πριν από λίγες ημέρες ο Σιώτας κυκλοφόρησε και ένα νέο τραγούδι, η έμπνευση του οποίου ήρθε από τη σπουδαία Ελληνίδα ποιήτρια και μεταφράστρια, Κατερίνα Αγγελάκη Ρουκ.

Το 2024 σε βρήκε με ένα νέο πολύ ιδιαίτερο τραγούδι. Μίλησέ μας για το κομμάτι “Στη Ρουκ” και την επαφή σου με τη μεγάλη μας ποιήτρια.

“Το 2018 έπαιζα στην παράσταση της ομάδας Lab.oratorium «Ένας ήρωας του καιρού μας» του Μιχαήλ Λέρμοντοφ, σε σκηνοθεσία του Βασίλη Καλφάκη και μετάφραση της Κατερίνας Αγγελάκη-Ρουκ η οποία ήρθε σε μια από τις παραστάσεις μας στο θέατρο 104 . Τη στιγμή ενός μονολόγου, ο πρωταγωνιστής της παράστασης αναρωτιέται τι σημαίνει ευτυχία, κάνει μια μικρή παύση και συνεχίζει τη ροή του λόγου.

Στην παράσταση που ήταν παρούσα η Ρουκ σηκώθηκε από τη θέση της και προς έκπληξη όλων απάντησε: «Να μην θέλεις να αφήσεις τον λόγο που σε κάνει να συνεχίσεις να υπάρχεις». Ήταν η πιο απολαυστική στιγμή αμηχανίας που έχω νιώσει και μια φράση που όλα αυτά τα χρόνια σκεφτόμουν. Η αμεσότητα, η απλότητα και η γεναιοδωρία της σε μια φράση. Μετά από χρόνια βγήκε αυτό το τραγούδι.”

Για σένα τι είναι ευτυχία;

“Να είναι καθαρό το κεφάλι και η καρδιά ανοιχτή. Να κάνω αυτό που αγαπώ, να βλέπω χαρά στους γύρω μου και δρόμους ανοιχτούς για τα όνειρα μας.”

Διαβάζουμε ότι το “Στη Ρουκ” είναι το πρώτο από μία σειρά προσωπικών σου συνθέσεων “που θα ορίσει το νέο σου ήχο και τις αναζητήσεις σου”. Τι έχουμε να περιμένουμε σε αυτή τη νέα σου φάση;

“Είμαι σε μια φάση που βάζω μαζί με την αγάπη μου για το τραγούδι, τον τρόπο που προσεγγίζω το βιολί και τον ήχο που ανακαλύπτω από τις δουλειές μου στο θέατρο, παίζω με τα όρια μου με τις ευκολίες μου, θέλοντας να βάλω τα ετερόκλητα που μου αρέσουν να κάνουν παρέα. Ετοιμάζω φέτος κάποια τραγούδια σε στίχους του Κώστα Φασουλά, για την Ελένη Τσαλιγοπούλου και τραγούδια με τον Θοδωρή Γκόνη και κάποια σε δικούς μου στίχους για την επόμενη χρονιά.”

Συνεχίζεις να γράφεις μουσικές για θεατρικά έργα. Πόσο διαφέρει η σύνθεση που πρόκειται να “ντύσει” μια θεατρική πλοκή, από ένα μεμονωμένο τραγούδι; Τι σε συναρπάζει γράφοντας για το θέατρο; (μία εμπειρία που ξεχωρίζεις;)

“Κάθε παράσταση είναι μια πρόκληση. Το θέατρο είναι μια τέχνη συνεργασίας με αρχιμάστορα τον σκηνοθέτη. Απολαμβάνω το γεγονός ότι κάθε φορά κάτι καινούργιο ανακαλύπτω ή κάποιο κεκτημένο πρέπει να θυσιάσω για να βρεθώ κοντά, να καταλάβω το σκηνοθετικό όραμα ή να γίνω εργαλείο στον τρόπο που θα διαβαστεί το έργο, η παράσταση. Το ότι τίποτα δεν είναι δεδομένο μέχρι να αρχίσουν οι πρόβες και οι δοκιμές έχει τη γλύκα και το χάος του «παίκτη».”

5 all time classic άλμπουμ που έχουν κομβική σημασία για σένα και γιατί.

1. “Μοιρολόγια και γυρίσματα” – Πέτρο-Λούκας Χαλκιάς. Ήχος που ξεπερνά τον όρο «παραδοσιακό». Μια μουσική που έρχεται από βαθειά και με μετακινεί.

2. “Nuevo”- Kronos Quartet. Ένα κουαρτέτο Αμερικανών παίζει με ορμή αλλά χωρίς καθόλου στόμφο, λαϊκές μελωδίες και συνθέσεις Μεξικανών συνθετών. Με ενθουσιάζει αυτή η ηχογράφηση, οι συνθέσεις, η εξαιρετική παραγωγή.

3. “Another Late Night” – Kid Loco. Μεγάλο κόλλημα το αριστοτεχνικό dj mix album του Kid Loco.

4. “Hejira” – Joni Mitchell με Jako Pastorius. Σε πάει βόλτα η υπέροχη αφήγηση και κάθε τόσο αναρωτιέσαι που θα πάει η μελωδία, τι θα ξεπροβάλει παρακάτω.

5. “Five Leaves Left” – Nick Drake. Στα αυτιά μου αριστούργημα. Υπέροχη τραγουδοποιία, βελούδινη φωνή και καταπληκτικά έγχορδα.

Κλείνοντας τα 50 μπήκες στη διαδικασία ενός απολογισμού; Τι θα έκανες λίγο διαφορετικά και τι δεν θα “πείραζες” καθόλου στη διαδρομή σου μέχρι εδώ;

“Δεν θα πείραζα τίποτα. Στα κακοτράχαλα με σκαρπίνια και στις Λεωφόρους με κουρσάρες, εκεί τα δώρα εκεί και οι δυσκολίες.”

Τι θα ακούσουμε όσοι θα κατέβουμε στη στάση Άλσος;

“Είναι ευκαιρία για όλους τους φίλους να μας δουν σε πλήρη σύνθεση. Δέκα άτομα επί σκηνής, η μπάντα, το εξαιρετικό φωνητικό τρίο Ηρώ Μπέζου, Δέσποινα Σπανού, Μαρία Χάνου. Θα παίξουμε τραγούδια από τους δύο δίσκους που φτιάξαμε με τον Θοδωρή Γκόνη και αγαπημένα τραγούδια, ελαφρά, λαϊκά και όχι μόνο, με πλούσιες ενορχηστρώσεις και μερακλίδικη εξωστρέφεια.”

Παίζουν οι μουσικοί

Φώτης Σιώτας – τραγούδι, βιολί, κιθάρα
Κλέων Αντωνίου – ηλεκτρική κιθάρα
Δημήτρης Τσεκούρας – κόντραμπάσσο
Γιώργος Φουντούκος – κλασική κιθάρα
Άγγελος Πολυχρόνου – κρουστά
Γιάννης Αγγελόπουλος – τύμπανα
Κωστής Κωστάκης – Χαβάγια