Η επίσημη αφίσα για τη Μεγάλη Εβδομάδα στη Σεβίλλη απεικονίζει τον αναστημένο Ιησού με έναν τρόπο που δίχασε την κοινή γνώμη της πόλης, ακριβώς επειδή κάποιοι ήταν έτοιμοι να διχαστούν. Το έργο είναι του Ισπανού ζωγράφου Salustiano García, ο οποίος χρησιμοποίησε ως μοντέλο τον γιο του Horacio.
Η δημιουργία του έγινε viral στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης της χώρας, μέσα σε λίγες ώρες μετά την αποκάλυψή της. Η χώρα έχει μπει σε δύο “στρατόπεδα” γύρω από το αν η εικόνα του Ιησού είναι μια ρεαλιστική απόδοση ή αν πρόκειται για “μια απόπειρα που διακρίνεται από υπέρμετρο αισθησιασμό και ομοερωτισμό” (όπως έγραψαν κάποιοι στο Twitter). Η δημιουργία πήρε βέβαια την επίσημη έγκριση του Συμβουλίου των Αδελφοτήτων της Σεβίλλης, οι οποίες και διοργανώνουν τους εορτασμούς για τη Μεγάλη Εβδομάδα.
Η αποκάλυψη του έργου έγινε το Σαββατοκύριακο και αμέσως ξεκίνησαν τα ψηφιακά “debate”. Μέσα σε λίγες ώρες, χιλιάδες υπέγραψαν μια αναφορά ζητώντας την άμεση απόσυρση του πίνακα επειδή όπως αναφέρουν, “δεν εκπροσωπεί την πίστη, τις χριστιανικές αξίες, την παράδοση, και τη θρησκευτική ζέση αυτής της πόλης”, όπως αναφέρουν οι βρετανικοί Times.
Τα αποκαλυπτήρια του έργου:
Τις τελευταίες ημέρες, τα ισπανικά τηλεοπτικά δίκτυα έχουν επιδοθεί σε συνεντεύξεις με το κοινό της πόλης, οι οποίοι απαντούν στο αν το έργο είναι “όμορφο” ή “ακατάλληλο”. Ο ακτιβιστής για τα ΛΟΑΤΚΙ δικαιώματα, Manolo Rosado, επαίνεσε τη δημιουργία του Salustiano García ως “θαυμάσια και πρωτοποριακή”.
“Όσοι επικρίνουν τη φετινή αφίσα της Μεγάλης Εβδομάδας στη Σεβίλλη, δεν έχουν ιδέα πώς έχει εκπροσωπηθεί ο Ιησούς στην τέχνη σε όλη την ιστορία”, έγραψε άλλος ακτιβιστής της ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας στο X (πρώην Twitter).
Από τη δική του μεριά πάντως, ο ίδιος ο δημιουργός αναγκάστηκε να υπερασπιστεί τα πεπραγμένα του, αναφέροντας πως για να ολοκληρώσει το δημιούργημά του χρησιμοποίησε τον γιο του αλλά και τη μνήμη του αείμνηστου αδελφού του, ως πρότυπα για τον Χριστό όπως τον φαντάστηκε. Πρόκειται άλλωστε για ελαιογραφία σε καμβά σε ρεαλιστικό ύφος, η οποία και θα κοσμεί τα πόστερ για τις εκδηλώσεις της Μεγάλης Εβδομάδας.
“Όσοι βλέπουν κάτι βρώμικο στον πίνακα προβάλλουν μόνο τη δική τους εσωτερική βρωμιά στην εικόνα”, σχολίασε χαρακτηριστικά ο καλλιτέχνης. “Ήθελα να εστιάσω στο πιο φωτεινό μέρος του Πάσχα, δηλαδή στην Ανάσταση. Και αποφάσισα να παραμείνω πιστός στο στυλ μου, στην τεχνοτροπία μου, δουλεύοντας με πρότυπα ζωντανούς ανθρώπους, με ζωντανά όντα, όχι αντιγράφοντας εικόνες”.
Ανέφερε ακόμη οι απεικονίσεις του Χριστού με γυμνό κορμό και υφασμάτινες πτυχές “που διατηρούν τη σεμνότητά του”, αποτελούν βασικό στοιχείο της καθολικής τέχνης. “Η όλη διαμάχη προέρχεται από έλλειψη πολιτισμού, έλλειψης κουλτούρας, από ανθρώπους που δεν κοιτάζουν τα έργα στα μουσεία ή τις εκκλησίες, και το λέω αυτό γιατί δεν έχω εφεύρει ούτε ένα στοιχείο απ’ όσα εμφανίζονται στον πίνακα”.
“Ο δικός μου είναι ένας γαλήνιος Χριστός, γεμάτος μεγαλοπρέπεια και γλυκύτητα”
Όπως έγραψε αναλυτικά ο δημιουργός σε ανάρτησή του στην προσωπική του σελίδα στο Instagram:
“Ήμουν δώδεκα χρονών όταν πέθανε ο αδερφός μου. Η μητέρα μου, μου ζήτησε να πάω στο δωμάτιο όπου αναπαυόταν το σώμα του για να τον αποχαιρετήσω. Τρομοκρατήθηκα, και όταν είδα το πρόσωπό του και τη γαλήνια τοποθέτηση των χεριών του σταυρωμένα στο στήθος του, ταράχτηκα. Πώς θα μπορούσε ένα ξαπλωμένο σώμα να περιέχει τόση ομορφιά!”.
“Έμοιαζε με Χριστό, ο πιο όμορφος Χριστός που έχει παρουσιαστεί ποτέ σε οποιοδήποτε έργο τέχνης”, γράφει. Θυμάται την ηρεμία στο πρόσωπο του αδερφού του, “χωρίς ίχνος από τα δύο χρόνια ταλαιπωρίας που είχε υποστεί”. “Στο πρόσωπό του ακτινοβολούσε σαν να ήταν φωτισμένος από μέσα. Ήταν σαν να κουβαλούσε ένα δικό του φως, αλλά το δικό του δεν ήταν ένα οποιοδήποτε φως. Ήταν το πιο ευγενικό, το πιο γαλήνιο φως που είχα δει ποτέ”.
Ενώ σημειώνει: ”
“Όταν μου ζητήθηκε να δημιουργήσω την αφίσα της Μεγάλης Εβδομάδας, μπήκα στον πειρασμό να παραστήσω τον Ιησού Χριστό ξαπλωμένο, αλλά γρήγορα απέρριψα αυτή την ιδέα. Συνειδητοποίησα ότι η δουλειά μου ήταν πάντα τοποθετημένη στην πιο γαλήνια και φωτισμένη πλευρά της ζωής και των πραγμάτων. Για το λόγο αυτό, αποφάσισα ότι η ζωγραφική μου πρέπει να γιορτάζει το φωτεινό μέρος της Μεγάλης Εβδομάδας: την Ανάσταση.
Ο Χριστός μου είναι ένας κλασικός Χριστός με τον τρόπο των Χριστών του μπαρόκ και της Αναγέννησης της Ισπανίας και της Ιταλίας. Σε αντίθεση με τα γερμανικά και τα φλαμανδικά, αιματοβαμμένα και γεμάτα με πόνο έργα, ο δικός μου είναι ένας γαλήνιος Χριστός, γεμάτος μεγαλοπρέπεια και γλυκύτητα. Αντιπροσωπεύει τον άνθρωπο που είναι εν Χριστώ”.
Γράφει πως ο Ιησούς που έφτιαξε “δεν έχει σχεδόν κανένα σημάδι του πάθους και της σταύρωσής του. Φέρει μόνο μερικές ελάχιστες πληγές στο πλάι και στο χέρι, πρακτικά ήδη επουλωμένες. Ο Χριστός μου, φαίνεται νέος και όμορφος. Νέος, ως μεταφορά της αγνότητας. Και όμορφος, γιατί όπως αναφέρει ο Πλάτωνας, ομορφιά και καλοσύνη είναι το ίδιο πράγμα. Ο Χριστός μου μας κοιτάζει στα μάτια με ένα γλυκό, αλλά σταθερό βλέμμα. Αν το βλέμμα είναι η μικρότερη απόσταση μεταξύ δύο σημείων, το βλέμμα του Χριστού είναι η μικρότερη απόσταση ανάμεσα σε εμάς και τον ουρανό”.
Το Συμβούλιο των Αδελφοτήτων της πόλης της Σεβίλλης παρουσίασε την αφίσα στο αμφιθέατρο του Ιδρύματος Caja Rural del Sur το Σάββατο 27 Ιανουαρίου:
Μάλιστα και ο συντηρητικός δήμαρχος της Σεβίλλης, José Luis Sanz, υπερασπίστηκε τον García. “Η αφίσα είναι διαφορετική, γενναία και ριψοκίνδυνη”, είπε. Από την άλλη, το καθολικό Instituto de Política Social (IPSE) χαρακτήρισε την αφίσα ως μια “πραγματική παρέκκλιση” που απεικονίζει έναν “σεξουαλικοποιημένο δήθεν Χριστό”, ενώ απειλεί πως θα κινηθεί νομικά εναντίον του καλλιτέχνη και της δημοτικής αρχής, αν δεν αποσυρθεί το έργο από τους επίσημους εορτασμούς.
Προς υπεράσπιση του καλλιτέχνη, ο αρθρογράφος Chapu Apaolaza του ABC News έγραψε σε κείμενό του πως “η Μεγάλη Εβδομάδα αποτελεί ακριβώς την έκφραση ενός Χριστού, μακριά από τους κώδικες της ανδρικής εξουσίας”. “Το μόνο που βλέπω εδώ, είναι ένα όμορφο έργο”, αναφέρει ενδεικτικά.
Γεννημένος στο Villaverde del Río το 1965, ο καλλιτέχνης Salustiano García Cruz είναι απόφοιτος της Σχολής Καλών Τεχνών του Πανεπιστημίου της Σεβίλλης και είναι διεθνώς αναγνωρισμένος για τα εντυπωσιακά πορτρέτα του και την προσωπική τεχνική εκτέλεσής τους. Το εν λόγω έργο συνάδει με εκείνα με τα οποία έχει γίνει παγκοσμίως γνωστός, όπως μπορεί κανείς να αντιληφθεί ρίχνοντας μια ματιά στις δημιουργίες του που έχουν φιλοξενηθεί σε μουσεία και γκαλερί ανά τον πλανήτη.
