Η κατάσταση της υγείας του Μπρους Γουίλις έχει επιδεινωθεί το τελευταίο διάστημα σε βαθμό που δεν αναγνώρισε την πρώην σύζυγό του, Ντέμι Μουρ, όπως μετέδωσαν πηγές από το κοντινό της περιβάλλον. Η άνοια από την οποία πάσχει ο διάσημος ηθοποιός έχει ως αποτέλεσμα να μην μπορεί να επικοινωνεί με τους δικούς του ανθρώπους, ενώ η γνωστική του λειτουργία παρουσιάζει κάμψη.
Με τον θάνατο του Μάθιου Πέρι ήρθαν στην επικαιρότητα περισσότερες λεπτομέρειες για τη σχέση του με τον Γουίλις. Όπως έγραφε ο πρώτος στο βιβλίο του “Friends, Lovers, and the Big Terrible Thing” (κυκλοφορεί στα ελληνικά από τις εκδόσεις Athens Bookstore Publications), ο Πέρι προσευχόταν “κάθε βράδυ” για τον φίλο του, στον οποίο έχει αφιερώσει εκτενές απόσπασμα από το κείμενό του.
Όπως περιγράφει, στα τέλη της δεκαετίας του 90 ο Γουίλις ήταν “ο μεγαλύτερος σταρ στον πλανήτη σε αναγνωρισιμότητα”. Η πρώτη τους γνωριμία έγινε για τα γυρίσματα της ταινίας “The Whole Nine Yard” (Ο μαφιόζος της διπλανής πόρτας) στην οποία πρωταγωνίστησαν οι δυο τους. Όπως γράφει στο βιβλίο του, ο κύριος λόγος που δέχθηκε τη συμμετοχή του στην ταινία, ήταν ο ίδιος ο Γουίλις. “Γύρισα στο σπίτι μου, έβαλα μια βότκα τόνικ και σκέφτηκα, “θα παίξεις σε ταινία με τον Μπρους”. Άρχισα να μετράω τα αστέρια, παρότι διατηρούσα μέσα μου την πρόληψη πως αν φτάσεις στο μέτρημα στα 100, πεθαίνεις. Σταμάτησα στα 99, καλού κακού”.
Την επόμενη μέρα, δέχθηκε ένα μήνυμα στον τηλεφωνητή του από τον ίδιο τον Γουίλις ο οποίος του έλεγε: “Μάθιου, εδώ Μπρους Γουίλις. Κάλεσέ με πίσω αλλιώς θα κάψω το σπίτι σου, θα σου σπάσω τα γόνατα και τα πόδια και θα σε αφήσω σακατεμένο για το υπόλοιπο της ζωής σου”. Στη συνέχεια οι δυο τους συναντήθηκαν σε ένα ιταλικό εστιατόριο του Hollywood, σε πριβέ δωμάτιο. “Ο Γουίλις δεν μπήκε στο δωμάτιο, ήταν το δωμάτιο. Κατάλαβα το πόσο σταρ ήταν από το γεγονός ότι δίδασκε τον μπάρμαν για το πώς θα φτιάξει την τέλεια βότκα τόνικ. Ο Μπρους ήταν τότε 44 ετών, single, (είχε χωρίσει με τη Ντέμι Μουρ) και είχε τη συνταγή για το τέλειο ποτό. Το να είσαι δίπλα του ήταν αναζωογονητικό”.
Ο Πέρι γράφει πως στη συνάντησή τους εμφανίστηκε ο Joe Pesci, καθώς “και κάποιες όμορφες γυναίκες”. “Ο Μπρους γελούσε με όλα τα ηλίθια αστεία μου, και διασκέδαζε να είναι με έναν νεότερο, αστείο τύπο, που του έδινε την προσοχή και τον σεβασμό όσο εκείνος έπινε (μακάρι να ήξερε για μένα). Ήταν υπέροχο να είμαι δίπλα του καθώς αισθανόμουν πως ήξερε πώς να απολαμβάνει τη ζωή”.
Οι δυο τους βρέθηκαν στη βίλα του Γουίλις όπου έπαιζαν γκολφ, έπιναν και απολάμβαναν τη θέα. Σταδιακά ξεκίνησε η φιλία τους. “Είχαμε τα ποτά μας, κάναμε τα αστεία μας ο ένας στον άλλο, μας άρεσε να είμαστε μαζί. Σκεφτόμουν, “αυτός ο τύπος ξέρει πώς να είναι χαρούμενος”. Τίποτα δεν έμοιαζε να τον απασχολεί πραγματικά. Κανείς δεν του έλεγε όχι. Έτσι ήταν μάλλον οι A-leagues”.
Ο Πέρι θυμάται στο βιβλίο του πως ο Γουίλις τον κάλεσε ξανά στο σπίτι του για να δουν την επόμενη ταινία του. “Ήμουν εντελώς χάλια και με τόσο άσχημο hungover που δεν μπορούσα να πάω. Του είπα μερικές δικαιολογίες και τον ρώτησα πώς λέγεται η ταινία του. “Η Έκτη Αίσθηση”, μου είπε εκείνος”.
Η ταινία “Ο μαφιόζος της διπλανής πόρτας” εδραίωσε τη σχέση των δύο. Ωστόσο ο Πέρι θυμάται πως ήταν τέτοια η πίεση που αισθάνθηκε για να “βγάλει” τα γυρίσματα, που άρχισε να πίνει περισσότερο. “Κάποιοι μπορούν να “παρτάρουν” μέχρι αργά και την επόμενη μέρα να εμφανίζονται στη δουλειά και να είναι άψογοι, αλλά δεν είναι εθισμένοι όπως ήμουν εγώ. Ήθελα να είμαι “παρών” στα πάρτι με τον Μπρους και να μην γυρίζω στο δωμάτιό μου και να συνεχίζω να πίνω”, γράφει. Έτσι, εκείνη την εποχή άρχισε να παίρνει περισσότερα χάπια, παρότι γνώριζε πως ο συνδυασμός με αλκοόλ έχει πολύ άσχημα αποτελέσματα.
Γράφει ακόμη πως χρησιμοποίησαν το ιδιωτικό τζετ του Γουίλις για να πάνε στο Μόντρεαλ για τα γυρίσματα, όπου τους υποδέχθηκαν σαν ήρωες. Σε Καναδά και Αμερική τα πάρτι συνεχίστηκαν, όπως και τα χάπια για τον Πέρι. “Κάθε μέρα έβλεπα τις σκηνές που είχαμε γυρίσει με πόνο στο κεφάλι και hangover”, αναφέρει. “Όταν η ταινία τελείωσε, ήθελα να παραμείνω φίλος του Γουίλις. Η διαφορά μας είναι πως εκείνος ήταν party animal αλλά είχε κουμπί on-off. Έβγαινε, έπινε όσο ήθελε και την άλλη μέρα ήταν νηφάλιος. Το κάνουν πολλοί αυτό στο Hollywood αλλά εγώ δεν είμαι σε αυτή την κατηγορία”.
“Κάποιες βραδιές όταν τα φώτα έσβηναν και ο θόρυβος τελείωνε, καθόμασταν μαζί και μιλούσαμε. Τότε μπορούσα να δω τον πραγματικό Μπρους Γουίλις, έναν καλόκαρδο άνθρωπο που νοιαζόταν για τον συνομιλητή του, χωρίς καμία εγωπάθεια. Έναν υπέροχο ηθοποιό αλλά και έναν υπέροχο άνθρωπο που αγαπάει την οικογένειά του. Αν με ήθελε για “κολλητό ζωής”, θα ήμουν κολλητός του για πάντα. Αλλά όπως γίνεται σε πολλές περιπτώσεις στη ζωή, οι δρόμοι μας χωρίστηκαν. Προσεύχομαι πλέον για εκείνον, κάθε βράδυ”, κατέληγε ο Πέρι στο κεφάλαιο του βιβλίου του, που αφορά τη σχέση τους.
Σε ό,τι αφορά την ταινία, ο Πέρι γράφει πως ήταν ο λόγος που ο Γουίλις έπαιξε δωρεάν στα Φιλαράκια, τα οποία χαρακτηρίζει “safe space” του. “Ο Μπρους είχε αμφιβολίες σχετικά με το αν το φιλμ θα πήγαινε καλά. Εγώ ήμουν σίγουρος και του είπα να βάλουμε στοίχημα. Αν έχανε θα έπαιζε δωρεάν ως guest στα Φιλαράκια”.
Ο “Μαφιόζος της διπλανής πόρτας” ήταν νούμερο ένα επί τρεις βδομάδες στην Αμερική και ο Γουίλις εμφανίστηκε τελικά σε τρία επεισόδια στην έκτη σεζόν των Friends. Σε ό,τι αφορά όμως το sequel, ο Πέρι γράφει πως ήταν καταστροφή. ” Δεν ξέρω αν το είδαν καν οι γονείς μου και οι πιο στενοί μου φίλοι. Νομίζω πως πήρε βαθμολογία μηδέν στο Rotten Tomatoes. Και από εκείνη τη στιγμή, το Hollywood σταμάτησε να καλεί τον κύριο Πέρι να παίζει σε ταινίες του”.
