Emilia Vodos: Η αλήθεια για την καταγωγή της και το σοβαρό πρόβλημα που αντιμετωπίζει
Καλεσμένη της Youtuber Zoe Pre και της διαδικτυακής εκπομπής/podcast “Κρίμα” βρέθηκε η πρώην παίκτρια και νικήτρια του My Style Rocks Emilia Vodos, η οποία μεταξύ άλλων αναφέρθηκε στην άγνωστη περιπέτεια που αντιμετωπίζει αλλά και τις δυσκολίες που αντιμετώπισε.
Αρχικά, η ίδια αναφέρθηκε στο κεφάλαιο My Style Rocks και στην περσόνα που δημιούργησε η ίδια από την αρχή του show μόδας και αποκάλυψε πως ποτέ δεν εργάστηκε ως Σύμβουλος Επενδύσεων όπως αναφερόταν στο παιχνίδι, αφού το αληθινό της επάγγελμα σχετίζεται με το μάρκετινγκ και την πώληση πακέτων crypto.
Η Emilia Vodos μίλησε για τα παιδικά της χρόνια στο Κερατσίνι αλλά και την καταγωγή της, την οποία όπως είπε, έκρυψε όσο βρισκόταν στο My Style Rocks.
“Η ερώτηση ‘από πού είσαι;‘ μου ήρθε στη δεύτερη εκπομπή, δεν είχα δώσει αυτό το θάρρος και την άνεση να με ρωτήσει κάποιος από πού είμαι, γιατί η ερώτηση έγινε πολύ στοχευμένα. Υπήρχαν και άλλες κοπέλες στο παιχνίδι που ήταν ξένες, δεν ρωτήθηκαν ποτέ. Φυσικά εγώ είχα πει από πού είμαι στην παραγωγή αλλά και on stage, σε ένα άλλο κόνσεπτ. Οπότε ποτέ δεν έκρυψα την καταγωγή μου. Είπα απλά ότι μεγάλωσα στον Πειραιά, γιατί εκείνη τη στιγμή που ρωτάς κάτι και θες να πάρεις κάτι από εμένα, εγώ δεν θα στο δώσω”, είπε η ίδια και στη συνέχεια αποκάλυψε πως είναι από το Φιέρι της Αλβανίας.
Μίλησε όμως για πρώτη φορά και για το εκ γενετής σοβαρό πρόβλημα υγείας που αντιμετωπίζει, λέγοντας στη διαδικτυακή εκπομπή/podcast πως έχει 68% αναπηρία στο αίμα.
“Είναι ένα αιματολογικό πρόβλημα με το οποίο έτσι γεννήθηκα και έτσι θα πεθάνω. Δεν υπάρχει λύση. Κάποια στιγμή ήρθαν και οι μεγάλοι από τους γιατρούς μου. Μέχρι μία ηλικία ήταν όλα καλά, δεν φαινόταν τίποτα, δεν είχα κανένα θέμα, κάναμε κάποιες θεραπείες, αργότερα τα πράγματα δυσκόλεψαν, ήρθαν οι νοσηλείες, πέντε σε έναν χρόνο. Έπρεπε να κάνω θεραπείες και να λείπω από το σχολείο τέσσερις φορές τον μήνα”, είπε η Emilia Vodos.
Η ίδια εξομολογήθηκε πως έχει περάσει από πολύ σκοτεινά στάδια, ειδικά στην εφηβεία, όπου πέρασε περιόδους μεγάλης κατάθλιψης.
“Δεν ήθελα όχι να δω τους γονείς μου, δεν έπαιρνα τα φάρμακά μου. Είχα φτάσει στο σημείο να διαπραγματευτούμε το αν θα πεθάνω ή όχι. Τα φάρμακα γίνονταν ενέσιμα στην κοιλιά με ένα μηχάνημα το οποίο έπρεπε να κρατήσω 12 ώρες το βράδυ και το πρωί που θα ξυπνούσα να πάω στο σχολείο να το αφαιρέσω”, είπε μεταξύ άλλων.
