Δεν ήταν ο όγκος ή τα τρομακτικά και μεγάλα δόντια ο λόγος που κυριάρχησαν στη Γη οι δεινόσαυροι για περισσότερα από 160 εκατομμύρια χρόνια. Μελέτη που δημοσιεύτηκε στο Royal Society Open Science αποκαλύπτει πως μια εξελικτική προσαρμογή τους ήταν το πλεονέκτημα έναντι όλων των άλλων ειδών.
Πιο συγκεκριμένα, αυτή του περπατήματος και με τα δυο, αλλά και με τα τέσσερα πόδια τους διαφοροποίησε από άλλους οργανισμούς, ώστε να πάρουν την πρωτοκαθεδρία στα χερσαία σπονδυλωτά που ανταγωνίζονταν για την κυριαρχία, από το τέλος της Τριαδικής Περιόδου (πριν 200 με 250 εκατομμύρια χρόνια) έως την εξαφάνιση τους πριν περίπου 66 εκατομμύρια χρόνια.
Ο κύριος ανταγωνιστής ήταν οι ψευδοσούχοι, είδος που περιλάμβανε προγόνους των κροκόδειλων. Μερικά ήταν μικρά δίποδα και έτρωγαν έντομα. Τα περισσότερα ήταν μεσαίου προς μεγάλου μεγέθους σαρκοφάγα και φυτοφάγα.
Στην κρίση επικράτησαν οι δεινόσαυροι
Οι ερευνητές του University of Bristol χρησιμοποίησαν απολιθωμένα οστά ποδιών από 208 είδη avemetatarsalians, pseudosuchians και κοντινών τους συγγενών, ώστε να προσδιορίσουν τις αλλαγές τους με την πάροδο του χρόνου.
Περιέγραψαν πώς οι δεινόσαυροι προσαρμόζονταν σε κενά που δημιουργούνταν μέσω σειράς οικολογικών καταρρεύσεων.
Επειδή περπατούσαν με τα πίσω πόδια τους, και αργότερα και με τα τέσσερα, είχαν ένα ξεχωριστό πλεονέκτημα κατά τη διάρκεια μιας περιόδου που γνώρισε τεράστιες περιβαλλοντικές αλλαγές -με την Τριαδική Περίοδο να χαρακτηρίζεται από ξηρότητα.
«Σε αυτήν την κρίση που προέκυψε πριν 233 εκατομμύρια χρόνια, νίκησαν οι δεινόσαυροι» εξήγησε στην ανακοίνωση Τύπου του πανεπιστημίου η εκ των συγγραφέων της δημοσίευσης, Amy Shipley.
Πρόσθεσε ότι «εκείνη την εποχή, τα κλίματα έγιναν από υγρά σε ξηρά και υπήρχε έντονη πίεση για φαγητό. Κάπως έτσι, οι δεινόσαυροι, που υπήρχαν σε χαμηλούς αριθμούς για 20 εκατομμύρια χρόνια, απογειώθηκαν. Οι ψευδοσούχοι δεν ακολούθησαν».
Η ικανότητα που απέκτησαν οι δεινόσαυροι να κινούνται γρήγορα, ενίσχυσε τη δυνατότητα τους να αποφεύγουν τα αρπακτικά, αλλά και να πιάνουν θηράματα.
«Εικάζεται πως οι δεινόσαυροι ήταν καλοί και στη διατήρηση του νερού, όπως είναι σήμερα πολλά ερπετά και πουλιά. Τα στοιχεία μας όμως, δείχνουν ότι η μεγαλύτερη προσαρμοστικότητά τους στο περπάτημα και στο τρέξιμο έπαιξε βασικό ρόλο».
Ο καθηγητής στη σχολή Επιστημών της Γης του University of Bristol, Mike Benton επισήμανε ότι «οι περισσότεροι από τους ψευδοσούχους εξαφανίστηκαν από τη μαζική εξαφάνιση, εκτός από τους προγόνους των κροκοδείλων. Ανακαλύψαμε ότι αυτοί οι επιζώντες δεινόσαυροι επέκτειναν ξανά το εύρος της μετακίνησής τους, καταλαμβάνοντας πολλές από τις κενές βιοθέσεις».
O Δρ Tom Stubbs, επίσης εκ των συγγραφέων κατέληξε στο ότι «πάντα σκεφτόμαστε τους δεινόσαυρους ως τεράστιους και απειλητικούς. Τα ευρήματα μας θυμίζουν ότι στην πραγματικότητα οι δεινόσαυροι ξεκίνησαν ως εντομοφάγοι. Οι πρώτοι δεινόσαυροι είχαν μήκος μόνο ένα μέτρο, ψηλά στα πόδια τους και δίποδοι».
Μετά τη μαζική εξαφάνιση της Τριαδικής περιόδου, είχαν φτάσει τα 10 μέτρα μήκος και πολλοί ήταν τετράποδοι.
Η ποικιλομορφία της στάσης τους και η εστίασή τους στο γρήγορο τρέξιμο σήμαινε ότι οι δεινόσαυροι μπορούσαν να διαφοροποιηθούν όταν είχαν την ευκαιρία.
