Ο Αλέξανδρος και η μητέρα του Μαρία Βαρσάνη μίλησαν για τις δυσκολίες που βιώνουν, αναδεικνύοντας προβλήματα που αντιμετωπίζουν πολλοί μαθητές στην περιφέρεια. Όλα αυτά, την ώρα που η κυβέρνηση σχεδιάζει να συνεχίσει τις συγχωνεύσεις σχολείων. Κάθε πρωί ο μοναδικός μαθητής στο χωριό Φλαμπουράρι του ανατολικού Ζαγορίου με τους 22 κατοίκους, χρειάζεται να κάνει ολόκληρο ταξίδι για να βρεθεί στο σχολείο του, στο γυμνάσιο Χρυσοβίτσας, 56 χιλιόμετρα μακριά.
Η διαδρομή δύσκολη, με κακοτεχνίες στο οδικό δίκτυο και απότομες στροφές που γίνεται ακόμη πιο επικίνδυνη όταν έχει άσχημες καιρικές συνθήκες. Στη διαδρομή προς το Γυμνάσιο, το σχολικό θα περάσει από πέντε χωριά για να πάρει ακόμη 7 μαθητές.
“Στο χωριό είναι δύσκολα γιατί είμαι και το μοναδικό παιδί και είμαι όλη μέρα μόνος μου. Για να πάω σχολείο είναι πολύ μεγάλη η απόσταση. Ξυπνάω κάθε μέρα στις 6:00 και κάνω 1,5 ώρα για να φτάσω. Είναι θέμα συνήθειας βέβαια γιατί το κάνω από όταν ήμουν 4 ετών”, λέει ο μικρός μαθητής.
Το μάθημα στο σχολείο τελειώνει στις 14:10. Η διαδρομή για την επιστροφή ξεκινά και ο Αλέξανδρος φτάνει στο σπίτι στις 15:30. Δύο φορές την εβδομάδα, κάθε Τρίτη και Παρασκευή, πρέπει αμέσως να ετοιμαστεί για να κατέβει στα Γιάννενα για το φροντιστήριο Αγγλικών. Τις ημέρες με τις μεγάλες παγωνιές το μάθημα θα το κάνει διαδικτυακά, καθώς ο δρόμος είναι επικίνδυνος τις βραδινές ώρες, αναφέρει η μητέρα του, ενώ ο πατέρας Χρήστος Βλαχιώτης επισημαίνει, πως η αγωνία της οικογένειας για το παιδί είναι καθημερινή, λόγω του κακού οδικού δικτύου και των δύσκολων συνθηκών του χειμώνα.
“Έχουμε 3 παιδία με τον σύζυγό μου, τα 2 έχουν μεγαλώσει και έχουν τελειώσει. Έχουμε και ένα εγγονάκι από το κορίτσι. Τα άλλα παιδιά ήταν λίγο πιο τυχερά γιατί υπήρχε γυμνάσιο στις Μηλιωτάδες, απλώς πάνω από μια 10ετία έχει κλείσει. Ήταν 30 λεπτά, δεν χρειαζόταν να κάνουν την απόσταση που κάνει ο Αλέξανδρος”, λέει η μητέρα του.
“Μακάρι να έκανε κάτι η Πολιτεία και να άνοιγε ξανά το σχολείο που είναι κοντά μας και να καλυτέρευε τους δρόμους. Η κόρη μου για να πάει παλιά σχολείο έπρεπε ο δάσκαλος να έρθει να την πάρει από την πλατεία. Όλα αυτά τα παιδιά είναι ήρωες. Εγώ που έχω έναν ξενώνα και μια ταβέρνα δεν ξυπνάω τόσο νωρίς”.
“Πηγαίνω 3η γυμνασίου. Είναι δύσκολο αλλά πιστεύω το έχω συνηθίσει, το κάνω από το νηπιαγωγείο. Θα ήταν πιο εύκολο για μένα και γι΄αυτά που κάνω να ήταν πιο κοντά. Το κάνουν και άλλα παιδιά αυτό. Το λεωφορείο παίρνει 8 άτομα αλλά μόνο εγώ κάνω τέτοια απόσταση. Με τα χιόνια δεν θα έρθει το λεωφορείο, αλλιώς θα πάμε σιγά σιγά. Θέλω να γίνω δάσκαλος και να πάω και εγώ σε ένα απομακρυσμένο χωριό σαν το δικό μου. Τώρα κάνω φροντιστήριο αγγλικών και τώρα που θα πάρω το πτυχίο θα συνεχίσω με φροντιστήριο για το σχολείο. Πηγαίνω στα Γιάννενα για τα αγγλικά μου που είναι 1 ώρα”, πρόσθεσε ο 14χρονος Αλέξανδρος.
Ο Αλέξανδρος, περιμένει με χαρά τα Σαββατοκύριακα, όχι γιατί δεν θα έχει σχολείο, αλλά γιατί στο χωριό, ανεβαίνει μια οικογένεια από τα Γιάννενα με δύο παιδιά. Είναι οι φίλοι του, το παιχνίδι, η παρέα που έχει ανάγκη.
