Εντύπωση, αλλά και ερωτηματικά για την πολιτική της στόχευση, προκαλεί η επιμονή του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ Στέφανου Κασσελάκη να αναδεικνύει τα τελευταία 24ωρα με έμφαση το ερώτημα του αν υπάρχει συμφωνία ανάμεσα στην Ελλάδα και το Πακιστάν προκειμένου να έρθουν στην χώρα μισό εκατομμύριο Πακιστανοί πολίτες προκειμένου να εργαστούν στον χώρο των κατασκευών.
Η συμφωνία
Με αφορμή ανάρτηση του υπουργού Εργασίας του Πακιστάν ο οποίος υποστηρίζει, αρχικά πως υφίσταται και στην συνέχεια ότι συζητείται, τέτοια συμφωνία ο Στέφανος Κασσελάκης έχει κάνει δύο απανωτές εκκλήσεις στον πρωθυπουργό προκειμένου να επιβεβαιώσει η όχι τον ισχυρισμό.
Για το ζήτημα αυτό ο υπουργός Εργασίας, Άδωνις Γεωργιάδης επικαλείται διευκρίνιση του Πακιστανού ομολόγου του που αναφέρει ότι δεν υπάρχει τέτοια συμφωνία, πλην όμως έχουν γίνει συζητήσεις σε διμερές επίπεδο για ένα τέτοιο ενδεχόμενο.
Άλλωστε και ο Άδωνις Γεωργιάδης όπως και ο υπουργός Μετανάστευσης Δημήτρης Καιρίδης έχουν ξεκαθαρίσει πώς οι διακρατικές συμφωνίες για την έλευση εργαζομένων θα είναι ο βασικός άξονας της κυβερνητικής πολιτικής για το ζήτημα αυτό.
Το ερώτημα
Πέραν όμως από τις προθέσεις της κυβέρνησης το ερώτημα που ανακύπτει είναι το ποια είναι η πολιτική στόχευση της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ με την ανάδειξη αυτού του ζητήματος. Με τον τρόπο τον οποίο αυτό συμβαίνει.
Ιδίως από την στιγμή που οι δημόσιες δηλώσεις του Στέφανου Κασσελάκη εστιάζουν αποκλειστικά στον μεγάλο αριθμό εργαζομένων που είναι πιθανόν να έλθουν στην χώρα, όπως και στην κυβερνητική αξιοπιστία σχετικά με τον αν υφίσταται ή όχι συμφωνία. Δίχως δηλαδή να γίνεται αναφορά στα εργασιακά και δημοκρατικά δικαιώματα των εργαζομένων που δυνητικά θα έλθουν στην χώρα ή σε άλλες παραμέτρους της υπόθεσης αυτής.
Αυτά ενώ πριν λίγες ημέρες ο ΣΥΡΙΖΑ μπόρεσε … «ιδίοις όμμασι» κατά την συζήτηση στην Βουλή της περίφημης τροπολογίας για τις άδειες παραμονής και εργασίας μεταναστών, το ξενοφοβικό κλίμα που ξεσήκωσαν τα κόμματα της ακροδεξιάς. Στο «έδαφος» που δημιούργησε η απαίτηση του Αντώνη Σαμαρά για την απόσυρση της νομοθετικής ρύθμισης.
Μάλιστα η αξιωματική αντιπολίτευση μαζί με τους υπόλοιπους σχηματισμούς του προοδευτικού τόξου (ΠΑΣΟΚ, ΚΚΕ, Νέα Αριστερά) στήριξαν, έστω και με επικρίσεις για την κυβερνητική πολιτική, την τροπολογία υπενθυμίζοντας μάλιστα το αντιδραστικό, ξενοφοβικό κλίμα που έχει καλλιεργήσει η Ν.Δ με συνέπεια.
Έτσι λοιπόν οι απανωτές δηλώσεις του Στέφανου Κασσελάκη σχετικά με την «ατζέντα Ισλαμαμπάντ», όπως την χαρακτηρίζει, ομοιάζει με προσπάθεια «διόρθωσης» της εικόνας της αξιωματικής αντιπολίτευσης στο κοινό εκείνο που αντιμετωπίζει επιφυλακτικά ή ακόμη και εχθρικά τους μετανάστες.
Στην χθεσινή του δήλωση ο Στέφανος Κασσελάκης αναφέρει μεταξύ άλλων σχεδόν …κινδυνολογικά πως «το Πακιστάν θα επικεντρωθεί στον εφοδιασμό 500.000 εργατών για τον κατασκευαστικό τομέα. ΘΑ – τις επόμενες μέρες μάλιστα – υπογραφεί συμφωνία Πακιστάν-Ελλάδας. Θα ξεκλειδωθεί ένας τεράστιος αριθμός θέσεων εργασίας για τους Πακιστανούς πολίτες». Υπενθυμίζει επίσης πως «μιλάμε για μια χώρα με πληθυσμό πάνω από 200 εκατομμύρια!Που προφανώς μπορεί να προσφέρει 500.000 εργάτες». Στην βάση αυτή επιμένει να ζητά από τον πρωθυπουργό Κυριάκο Μητσοτάκη να απαντήσει στο αν «συζήτησε ο Υπουργός του για 500.000 εργάτες με τον Πακιστανό Υπουργό, ναι ή όχι; Είχε την άδεια του να το κάνει;»
Επίσης σε προηγούμενη δήλωσή του ζητά από την κυβέρνηση «να ζητήσει συγγνώμη για κάθε λέξη που έχει αρθρώσει εναντίον του ΣΥΡΙΖΑ όλα αυτά τα χρόνια στο μεταναστευτικό». Αναφέροντας πως «η Ν.Δ. πούλησε φράχτες, μίσος και μισαλλοδοξία προεκλογικά, με σκοπό να εκμεταλλευτεί τον φόβο πολλών συμπολιτών μας και με αποτέλεσμα να υφαρπάξει την ψήφο τους. Το μόνο που αποδεικνύεται για άλλη μια φορά είναι ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι το κόμμα που λέει την αλήθεια».
Για το μεταναστευτικό
Παράλληλα σε ανακοίνωσή του ο ΣΥΡΙΖΑ ασκεί κριτική στην κυβέρνηση για την συναίνεσή της στην Συμφωνία Μετανάστευσης και Ασύλου που προωθείται στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Η «γωνία» της κριτικής που ασκείται εστιάζεται στο ότι «πλέον τα κράτη-μέλη θα μπορούν να πληρώνουν για να μην αναλαμβάνουν στις επικράτειές τους την ευθύνη που τους αναλογεί στο μεταναστευτικό – προσφυγικό ζήτημα. Δηλαδή θα γίνονται χορηγοί των χωρών πρώτης υποδοχής, που βρίσκονται στα εξωτερικά σύνορα της ΕΕ – όπως είναι η Ελλάδα – για να κρατάνε εκείνες τους πρόσφυγες και τους αιτούντες άσυλο».
Επίσης σημειώνεται ότι «δεν εξασφαλίστηκε ένα ισχυρός ευρωπαϊκός μηχανισμός επιστροφών για όσους δεν δικαιούνται άσυλο» καθώς και ότι δεν «υπήρξε οποιαδήποτε πρόβλεψη να στηριχθούν νόμιμες και ασφαλείς οδοί μετανάστευσης, όπως προβλέπει το Σύμφωνο Μετανάστευσης του ΟΗΕ που υπεγράφη στο Μαρακές, για να μην επαναληφθούν τραγωδίες, όπως της Λαμπεντούζα και της Πύλου».
