Σε μια ακόμα ιστορία βγαλμένη από τη ζωή, εσχάτως ένιωσα πως έχω γυρίσει στα παιδικά μου χρόνια, πριν μάθω να δένω τα κορδόνια μου.
Άλλη εξήγηση δεν μπορούσα να βρω, για το διαρκές λύσιμο τους, μολονότι τα δένω όπως πάντα τα τελευταία 40 χρόνια της ζωής μου.
Σε μια σχετική στιγμή (που πάλι έπρεπε να δέσω τα λυμένα κορδόνια μου, καταμεσής του δρόμου) που εξέφρασα και την αγανάκτηση μου, κάποιος μου είπε «αυτό σημαίνει πως περπατάς γρήγορα».
Η θεωρία αυτή δεν ακουγόταν παράλογη. Σκέφτηκα έτσι, να αναζητήσω στοιχεία σχετικών ερευνών.
Έτσι «έπεσα» πάνω σε μελέτη που έκανε ο Oliver O’Reilly, καθηγητής μηχανολογίας στο University of California, Berkeley.
Ο τίτλος ήταν «οι ρόλοι της πρόσκρουσης και της αδράνειας στην αποτυχία ενός κόμπου κορδονιού».
Τα πειράματα που έκανε ο O’Reilly με τους συνεργάτες του (έτρεχαν σε διαδρόμους, κουνούσαν πάνω κάτω τα πόδια τους, ενώ κάθονταν κ.α.) για περισσότερες από 100 ώρες, σε δυο χρόνια βιντεοσκοπήθηκαν.
Έτσι οι επιστήμονες κατάφεραν να δουν το εξής:
- Η πρόσκρουση του παπουτσιού στο έδαφος χαλαρώνει τον κόμπο. Το διπλό τρέμολο των δυνάμεων του ποδοβολητού και του μαστιγώματος, ενεργεί σαν ένα αόρατο χέρι, χαλαρώνει τον κόμπο.
- Με τον κόμπο χαλαρωμένο, το χτύπημα τραβά τα ελεύθερα άκρα των κορδονιών, όπως το πόδι ταλαντεύεται μπρος-πίσω.
- Έτσι, όταν το πόδι χτυπά στο έδαφος και τα κορδόνια αιωρούνται επανειλημμένα, ο κόμπος χάνει την ακεραιότητα έως ότου ‘καταρρέει’.
ΠΩΣ ΔΕΝ ΘΑ ΛΥΝΟΝΤΑΙ ΤΑ ΚΟΡΔΟΝΙΑ ΣΟΥ
Οι ερευνητές είχαν να προσφέρουν και προτάσεις που λύνουν (σικ) το πρόβλημα των λυμένων κορδονιών. Έφτιαξαν και σχετικά διαγράμματα.
Κοντολογίς ο ευκολότερος τρόπος για να καταλάβουμε πως ο φιόγκος είναι δυνατός είναι να δούμε αν το τελείωμα του πέφτει φυσικά στο παπου΄τσι μας.
Εάν βρίσκεται κατά μήκος του παπουτσιού, κάθετα στο πόδι μας, είναι ο πιο δυνατός κόμπος.
Εάν βρίσκεται στο επάνω μέρος του παπουτσιού, παράλληλα με το πόδι, είναι ο πιο αδύναμος κόμπος.
